Cichy zabójca

Tętniak mózgu to osłabiony, uwypuklony obszar w tętnicy mózgowej. Jeśli pęknie, krew przedostaje się do przestrzeni między mózgiem a czaszką, powodując zagrażający życiu udar znany jako krwotok podpajęczynówkowy, według BAF.

Szacuje się, że około 6,8 miliona Amerykanów (około 1 na 50) żyje z niepękniętym tętniakiem mózgu.

Każdego roku wybucha 30 000 takich bomb zegarowych, czyli jedna co 18 minut. Połowa tych pacjentów umiera w ciągu trzech miesięcy. Według BAF, dwie trzecie ocalałych ma trwałe uszkodzenie mózgu.

„Bardzo ważne jest, aby szybko uzyskać ocenę i leczenie” – powiedział dr Christopher Kellner, neurochirurg naczyniowy mózgu i dyrektor programu leczenia krwotoków śródmózgowych w Mount Sinai, w rozmowie z The Post.

Kiedy Brothers przybyli do szpitala, Kellner miał jedno zadanie: zatamować krwawienie, naprawić tętniaka i zająć się już wyrządzonymi szkodami.

„Kiedy tętniak krwawi, krew rozprzestrzenia się bardzo szybko i powoduje stan zapalny w całym mózgu i tętnicach otaczających mózg” – powiedział Kellner. „To może powodować drgawki, zwiększone gromadzenie się płynu i wzrost ciśnienia”.

Stan zapalny może nawet wywołać kolejny udar kilka dni później, ściskając tętnice i blokując przepływ krwi.

Zaledwie trzy godziny po tym, jak zamówiła Ubera do Mount Sinai, Brothers była już na operacji. Kellner przeprowadził embolizację wewnątrznaczyniową, małoinwazyjny zabieg, podczas którego wprowadził cewnik z tętnicy w jej udzie do mózgu.

Przez tę cienką rurkę wprowadził do tętniaka miękką spiralę z drutu, która utworzyła skrzep, który zablokował wyciek i zatamował krwawienie.

Potem powrót do zdrowia zaczął postępować bardzo szybko.

Dwa dni po operacji Brothers już siedziała i stała. Dzięki fizjoterapii maszerowała korytarzami szpitala, dopingowana przez pielęgniarki, które przybijały jej piątki przy każdym kroku.

„Nawet krótki spacer mnie wyczerpywał” – powiedziała Brothers, dodając, że zmagała się również z nadwrażliwością na światło, zamgleniem umysłu i trudnościami z koncentracją.

Bracia spodziewali się, że opuścili pracę tylko przez kilka dni. Zamiast tego, zostali w szpitalu przez trzy tygodnie – i minęły trzy miesiące, zanim do pracy.

Cztery miesiące po wyjściu ze szpitala, 13 maja, coroczny bieg BAF na 5 km — z Kellnerem u boku.

„Był zdumiony, gdy mnie zastosowano” – powiedział.